“ Negen maanden lang waren we gemobiliseerd en al vanaf de eerste dag waren ze met ons ver van huis weggetrokken naar het hart van de Ardennen. We logeerden op verschillende plaatsen maar belandden uiteindelijk met de 11de Batterij in Ouffet. Daar zouden we blijven tot 10 mei 1940, de grote dag waarop de oorlog voor ons Belgen begon. Ouffet zal voor de mannen van de 11de Batterij voor altijd in het geheugen gegrift blijven. Ten eerste omdat ze er plezierige tijden beleefden en ten tweede natuurlijk omdat het begin van de oorlog voor velen de start was van droevige tijden. Dat was ook voor mij het geval... “
Zo begint het oorlogsdagboek van Louis Boghe, een minderjarige boerenzoon uit Bierbeek. Later groeide Louis Boghe uit tot een 'bekende' Bierbekenaar: hij bewoonde na een carrière bij de rijkswacht een boerderij in de Dreefstraat en was jarenlang trompettist bij de fanfare La Liberté. Over de oorlogsjaren sprak hij zeer weinig.
Het was pas na zijn dood dat zoon Willy Boghe zijn oorlogsdagboek vond. In dit oorlogsdagboek noteert Louis Boghe (1919-2008) nauwgezet de chaos van de eerste dagen van de Tweede Wereldoorlog als fourier bij het 19de artillerieregiment. Hij beschrijft zijn omzwervingen door België tijdens de 18-daagse veldtocht. Op 28 mei 1940 wordt hij samen met vele anderen krijgsgevangen gemaakt en naar Stalag IX A in Ziegenhain (Duitsland) gestuurd. Het zou tot 16 februari 1941 duren eer hij kon terugkeren.
Zoon Willy, geboren op bevrijdingsdag 5 september 1944, las het dagboek van zijn vader pas na zijn dood en besloot om het voor publicatie klaar te maken, samen met auteur Hilde Devoghel. Het is een meeslepend, ontwapenend eerlijk en lezenswaardig relaas van een jongeman die door de oorlogsomstandigheden snel volwassen wordt. De auteur ging ook op zoek naar de plaatsen waar zijn vader geweest was, ontdekte zijn 'oorlogsouders' in Ouffet en de boerderij in Duitsland waar zijn vader – weliswaar gedwongen – maar toch menselijk werd opgevangen in Duitsland.
